- Mamo, chcemy do Parku Jurajskiego!
- Mamy Park Jurajski w domu.
Park Jurajski w domu:
Mam w głowie listę miejsc odwiedzonych i listę miejsc do odwiedzenia. Łęczna jest na obu.
Zabytki zabytkami, zagłębie węglowe zagłębiem węglowym, ale przede wszystkim, PRZEDE WSZYSTKIM, nie mogliśmy sobie odmówić wizyty w Dolinie Dinozaurów. Betonowe gady wykonał 30 lat temu miejscowy artysta Bogumił Brodzisz. Są jak noworodki: tak paskudne, że aż piękne i nie sposób ich nie uwielbiać. Dziś, nadgryzione już zębem czasu, jednocześnie straszą i rozczulają.
Zmiażdżeni ich urokiem nie daliśmy już rady porządnie zwiedzić Łęcznej. Liznęliśmy zaledwie świeżo odrestaurowany zespół dworsko-parkowy na podzamczu, gdzie Świnka (ale chyba nie Peppa) wpada do Wieprza. Trzeba będzie się tu kiedyś zapuścić, porządnie wczytać w ustawione tablice informacyjne i na ruiny popatrzeć.
Po parku, kiedy dzieci myślały, że to już koniec ich niedoli, padło moje stałe motto: Jeszcze tylko synagoga i wracamy. Duża Synagoga na ulicy Bożniczej (która, sądząc po znaku, w niektórych kręgach musi być chyba zwana "BożniczNą") to jedna z lepiej zachowanych żydowskich świątyń w regionie. Do 2014 mieściło się tu muzeum regionalne, teraz znów pojawiają się plany udostępnienia budynku zwiedzającym (póki co można obejrzeć filmy 360 w internecie). W sieci można wyczytać, że w latach 50. świątynię chciano rozebrać, ale uratował ją... brak funduszy na rozbiórkę. O takie niedofinansowanie sektora kultury Polska walczyła! Uffff.
